Dag 1 van het Lapjes (lange) weekend in Limburg.
Nadat we de afgelopen jaren moesten schrapen om een beetje volk mee te krijgen naar een weekendje ATB’en in de zuidelijke omstreken, was het dit jaar bijna nodig om een deelname stop in te lassen. Alleen de KBK en de Makelaar gingen niet mee. En dus werd het een behoorlijke logistieke klus om alles naar het zuiden te krijgen. De legering was door Houtlul, of zijn ega, geregeld in Noorbeek bij PanOOrama…Kamers voor 13 mannen liggen niet voor het oprapen en dit was echt een schot in de roos. De routes werden door mij voorbereid en het vervoer werd geregeld door zorg van de Brander die een 8 persoons bus van de zorgboerderij kon meekrijgen, Friedje kon de bus van zoonlief Nick meekrijgen voor het transport van fietsen en proviand en uiteraard werd er weer een bus door Autoschadebedrijf De Wilde beschikbaar gesteld.
Deze keer zat er een groot verrassingspakket in, wat we pas in Noorbeek mochten openen. Het vertrekpunt vanuit de Veluwe was bij Mario en die kun je wel een kopje koffie laten zetten. Er werd een lekkere gevulde koek bij geserveerd en ook de dakdekker van de buren werd nog even uitgenodigd. Na het inladen van de laatste fietsen en tassen, werd er koers gezet richting zuiden. Alleen jammer dat er op de A50 alweer een pracht van een file voor knooppunt Waterberg. Dus werd er via de telefoon van Biston een alternatieve route gezocht via Hoenderloo en Deelen. Heeft uiteindelijk een minuutje of 20 gekost en zonder verdere problemen kwamen we rond half één in Noorbeek aan bij ons verblijf voor de komende dagen. Alles dik voor mekaar daar; prima kamers en sanitair en een af te sluiten fietsenstalling voor onze bikes en…een hogedrukspuit voor de vuile fietsen. Na het instaleren, lunchen en de kamerverdeling, werd het tijd voor de verrassing van Gerard de Wilde….Stampertje had opdracht gekregen om de bijgevoegde brief voor te lezen….Het ging vooral over de voedselbank en de inhoud van het pakket, bestond naast twee kratten bier uit blikken snert en bruine bonensoep en worst in allerlei vormen. Prima voor mekaar dus en dat wordt poepjes laten….Maar nu werd het echt tijd voor de eerste rit van het weekend. Route 1 begon goed met een afdaling richting het dorp, maar na een afdaling heb je vaak een klim…En dat was een flinke…Hij eindigde in het land van onze zuiderburen en daar werd er voor het eerst vandaag geroepen; “Lek”!.....WD Veul had een wel heel platte voorband…Waarschijnlijk had hij veel te dicht langs de heg gereden…Die zitten hier vol met stekels en die willen nog wel eens op de paden liggen…Nu is een bandje wisselen niet zo’n probleem, maar dan moet je wel weten hoe je vooras er uit moet…Hele wazige constructie bij de Cube, maar uiteindelijk was het wiel eruit en kon er een verse binnenband gemonteerd worden. Met enige mazzel kwam het wiel weer op de juiste plaats en konden we verder….We hadden al 3 kilometer gereden…Verder dus…Mooie afdaling met grote stenen, maar wel hard naar beneden. Onderaan weer de kreet “Lek….”! Nu was Junior de Sjaak met een platte achterband…We waren nu 6 kilometer van huis….Verse binnenband er in en weer door….We waren in België en daar zijn zelfs de of-road paden slecht onderhouden…Smartlap reed zijn achterband kapot en daar kon zelfs de latex niet tegenop…Op hetzelfde moment had Junior ook weer lek en Mooie Mario de ketting middendoor…Dat werd nog een heel avontuur, want tot twee keer toe wist hij de ketting kruislings en onder de achterbrug door te monteren…Bij Smartlap werd de latex uit de band gegoten en een binnenband gemonteerd. Ook Junior kreeg weer lucht in de band en zo konden we uiteindelijk weer verder. Niet voor lang, want de band van Junior had geen goesting om de lucht binnen te houden….Nu werd de band geplakt omdat de binnenbandjes voor de 26” bandjes op waren. Toen we weer op NL grondgebied waren werden ook de paden weer beter en rolden we weer lekker. Uiteindelijk bleek de band van Juniors Cube niet bestand tegen alle mishandeling en werd beloten dat hij de 3 kilometer die we op dat moment van Noorbeek af waren, te gaan lopen. De rest kon zonder problemen doorrijden en ondanks de warmt een het stof werd het een mooi ritje. Na 35 kilometer kwamen we weer bij ons verblijf aan en daar was Junior al een nieuwe buitenband aan het monteren. De rest ging ook nog even groot onderhoud plegen en daarna aan het bier. Nadat iedereen gedouchte had, togen de koks van de dag aan het werk en werd er een eenvoudige, doch voedzame maaltijd geserveerd….Prima in orde! Iedereen is weer opgeladen voor morgen, maar de weersvooruitzichten zijn niet best….Morgen maar even zien!
Jan Knien